Ik was midden vijftig toen ik ben gestart met het schrijven van teksten met muziek erbij over onderwerpen die me raken. Toen mijn moeder 10 jaar daarvoor overleed, had ik voor het eerst een lied gemaakt over ‘de dingen die voorbijgaan’ waarbij het mij verbaasde dat dat niet zo moeilijk was als ik dacht. Mijn leven ging echter door met al die zaken die we allemaal kennen: druk bezig met werk en familie. Het zat me wel dwars dat ik hier eigenlijk niets mee deed.

En toen vielen een aantal zaken op elkaar. Ik kreeg meer tijd in mijn agenda, begon met zangles en kreeg een laptop waarop Garageband zat. Een computerprogramma waarmee je met instrumenten en effecten muziekarrangementen kunt maken. En ik kreeg mijn eerste smartphone waarop ik mijn ideeën kon inzingen. Want vaak komen tekst en melodie in 1 keer binnen. Mijn nummer ‘Going Home’ is bijv. zo’n nummer wat toen ik wandelde op het strand zo mijn hoofd in vloog.

De nummers bleven daarna maar komen. Ik vind het heerlijk om te doen. Ik kan hierin zowel mijn verbazing kwijt over het leven, als mijn liefde, woede en frustratie. Mijn maatschappelijke engagement is ook terug te vinden in de verhalen die ik schrijf. Ik vind het fijn mijn ‘overpeinzingen’ en ervaring met anderen te delen.

Veel songs zijn in het Engels. Een paar jaar geleden zei iemand waarom schrijf je niet in het Nederlands? Dat heeft geresulteerd in een boeket van Nederlandse nummers wat steeds groter wordt. Het voordeel van in je eigen taal zingen is – heb ik gemerkt – wel dat de soms poëtische teksten meer doorleeft worden door het publiek.

In augustus ga ik samen met mijn producer en een aantal fantastische muzikanten vijf  nieuwe akoestische nummers opnemen in de studio (3 Nederlandse en 2 Engelse).